Lloyd Haft Blog 漢樂逸: uit Atlantis 1 (gedichten)

Brief bio sketch

Lloyd Haft (1946- ) was born in Sheboygan, Wisconsin USA and lived as a boy in Wisconsin, Louisiana and Kansas. In 1968 he graduated from Harvard College and went to Leiden, The Netherlands for graduate study in Chinese (M. A. 1973, Ph. D. 1981). From 1973 to 2004 he taught Chinese language and literature, mostly poetry, at Leiden. His sinological publications include Pien Chih-lin: A Study in Modern Chinese Poetry (1983/2011; published in Chinese translation as 发现卞之琳: 一位西方学者的探索之旅 in 2010) and A Guide to Chinese Literature (with Wilt Idema, 1997). His liberal modern Dutch reading of Laozi's Daode jing was published as Lau-tze's vele wegen by Synthese in September 2017. His newest books in English are translations: Herman Gorter: Selected Poems (Arimei Books, 2021), Zhou Mengdie: 41 Poems (Azoth Books, 2022), and Totally White Room (Poems by Gerrit Kouwenaar, Holland Park Press, 2023). He has translated extensively into English from the Dutch of Herman Gorter, Gerrit Kouwenaar, and Willem Hussem, and from the Chinese of various poets including Lo Fu, Yang Lingye, Bian Zhilin and Zhou Mengdie.

Since the 1980s he has also been active as a poet writing in Dutch and English. He was awarded the Jan Campert Prize for his 1993 bilingual volume Atlantis and the Ida Gerhardt Prize for his 2003 Dutch free-verse readings of the Psalms (republished by Uitgeverij Vesuvius in 2011). His newest books of poetry in Dutch are Intocht (Introit) and Beluisteringen (Soundings), published by Uitgeverij Van Warven in November 2023.

After early retirement in 2004, for a number of years Lloyd Haft spent much of his time in Taiwan with his wife Katie Su. In June 2019 he was named a Distinguished Alumnus of National Taiwan Normal University. In addition to writing and translating, his interests include Song-dynasty philosophy and tai chi. For many years he sang in the choir of a Roman Catholic church of the Eastern Rite in The Hague.

Monday, March 14, 2011

uit Atlantis 1 (gedichten)

(1) Koffie in de tuin

Dat de stoel wit is of een sigaretten-

pakje groen, dat is mijn vreugde niet. Blauwen,

gebroken witten zwoegend,

hemelen zijn mijn waarheid niet. Wat ik nog weet

heeft vorm, houdt als een hof.

Daar kwam je met je kopjes,

blad, mijn kracht één rilling die in je

hand aardde. Als de staart van de ekster

draaide je pols als een roer in de stilte

dat mijn wedervoerde naar waar ik

woon, kennende.

(2) Onderpand

Je opende wijd je handen –

tweeling sterker dan daglicht in wachten –

en spreidde ze linnenhelder

over de windvertrouwde tafel

van je knieën

zoals esdoorns bloedbladeren –

rustplaats ook van stof – hun aderen

openen tot maas,

hangmat door bries alleen

gevlochten, die de zon liet liggen.

Anders dan die oude goudmoeie

gaf ik mijn gezicht in je bewaring –

vrede, alle straat voorbij,

met als kussen het aanbeeld

van je adem, waarin mijn palm

rond werd en paste

om je enkelknobbel: ongemeten munt.

--Lloyd Haft (uit Atlantis, Querido 1993)